Metodologia

Badanie było realizowane metodami jakościowymi. Główną metodą badawczą był ustrukturyzowany wywiad pogłębiony. Jest to najlepsza metoda do badania problematyki określonej w projekcie, poza tym znakomicie przystaje do czasów - żyjemy bowiem w „społeczeństwie wywiadu”, wywiad jest wszechobecny. Przeprowadzono  56 dwugodzinnych wywiadów.

Próba badawcza, jak to bywa najczęściej w przypadku badań dotyczących społeczności „ukrytych”, nie była w żadnej mierze reprezentatywna; była celowa, dobierana metodą kuli śnieżnej lub „łapania” rozmówców w miejscach spotkań lub pracy. Pytania miały charakter otwarty, pozwalały swobodnie snuć opowieść o życiu emigracyjnym.

Badania przeprowadzano w Reykjaviku, bo mieszkający tu  Polacy podlegają procesom akulturacji. Polacy mieszkają również w wioskach rybackich rozsianych wzdłuż wybrzeża, ale tam najczęściej reprezentują model emigracji niepełnej – tu zarabiasz (czyli na Islandii), tam wydajesz (czyli w Polsce), żyją w zamkniętej grupie polskiej, rzadko „wchodzą” w społeczeństwo islandzkie, myślą o powrocie do Polski. Zdarzają się wprawdzie osoby mieszkające w wioskach, które postanowiły się tu osiedlić na stałe, ale, jak pokazuje badanie, (Olof Juliousdóttir w tym tomie), rzadko podlegają one procesom akulturacji.

W opracowaniu, poza wywiadami, wykorzystano również pewne dane zastane: statystyki, opinie zamieszczane w internecie, inne wyniki badań i oficjalne dokumenty rządowe.